DŻDŻOWNICA JADWIGA - wierszyk co morał skrywa :)
Dżdżownica Jadwiga przed lustrem stała i narzekała:
Jestem taka pospolita: ciało obłe, barwa jednolita!
Co to za życie - takie nieciekawe…
Chyba na nowy wygląd postawię!
Do znanego stylisty się udała,
cała okolica go podziwiała!
Żuk Sylwester był ekspertem od mody,
zawsze do udzielania porad gotowy:
Cóż ja widzę moja Droga!
To co nosisz - to nie moda!
Proponuję z mojej kolekcji berecik -
w nocy fantastycznie powinien świecić!
Koniecznie sukienkę wyszczuplającą
i mocno talię podkreślającą -
w amarantowym wszystko kolorze,
do tego dodatki jeszcze dołożę:
paseczek plecionka - wykonała go Zenobia stonka,
kolczyki długie świderki - z butiku modliszki Anielki.
Dżdżownica z zachwytu oniemiała!
Wszystko, co żuk polecił, pozakładała!
Wraca Jadwiga do domu dumna jak paw,
mijając, sprężystym krokiem, pobliski staw…
Krzykliwie ubrane stworzenie wędkarz wypatrzył!
Jadwigę złapał i na haczyk swej wędki zahaczył!
I tak Jadzia przynętą została,
a od karpia Zdzicha usłyszała:
Cudaczny wygląd uroku nie dodaje,
a czasem przyczyną kłopotów się staje!
Tekst: Ewa Dafner
Grafika: www.nicepng.com
