Leniwiec Teodor

LENIWIEC TEODOR

Leniwiec Teodor był zarozumiały, 
wszystkie zwierzaki o tym wiedziały! 
Często usłyszeć można było w lesie, 

jak Teodor zachwyty na swój temat plecie:

Prowadzę życie nadrzewne,

nic innego mi nie potrzebne!

Przemieszczam się grzbietem w dół,

zwisając z gałęzi jak bajkowy stwór!

Jestem roślinożercą wyborowym,

mieszkam w lesie równikowym!

Pyszczek mój to same słodkości,

każdy mi go w tropikach zazdrości!

Pazury mam piękne i długie,

lecz nimi w nosie nie dłubię!

Teodora sierść najpiękniejsza w lesie,

takich barw nigdzie nie znajdziecie!

Podpełzła do niego mała gąsienica 

i słucha jak Teodor sobą się zachwyca!

Posłuchała chwil parę, wzniosła oczy do góry:

O rety! Jakie ten Teodor wygaduje bzdury!

Leniwcowi nosa utrzeć chciała,

więc mu do uszka wyszeptała:

Zarozumiały to ty jesteś niesłychanie,

ale powiem ci coś na pożegnanie:

Może ci ten czy tamten trochę zazdrości,

ale nigdy nie zostaniesz MISTRZEM PRĘDKOŚCI!

Tekst: Ewa Dafner

Grafika: www.cinemacabra.pl