Łakomczuchy jak poduchy

ŁAKOMCZUCHY JAK PODUCHY

 Z cyklu: O misiu Marianie i koniu Stefanie...

W cukierni „Pod chmurką” dziś wielkie otwarcie!

Pomyślał więc Marian: Będzie wielkie żarcie!

Koń Stefan popatrzył, podrapał się w głowę:

Ok! Zatem chodźmy! Weźmy kieszonkowe!

Weszli do cukierni, patrzą dookoła,

a tu każde ciastko do nich głośno woła:

Zjedz mnie Marianie! Zjedz mnie Stefanie!

Niech próżne to nie będzie nawoływanie!

Chłopaki nie mogli patrzeć obojętnie,

więc towar zakupili bardzo chętnie!

Marian kupił cztery ptysie i dwie rurki z kremem,

Stefan nabył wielką chałkę z malinowym dżemem!

Siedzą pod cukiernią, ciastka konsumują

i krem ze swoich futerek często oblizują!

Lecz na tym się nie skończyło,

bo im słodkości za mało było!

Po kolejne ciastka jeszcze pobiegli

i pod cukiernią na dobre zalegli!

Obaj najedli się nieprzyzwoicie,

połowa cukierni siedzi w jelicie!

Aż stała się rzecz niespodziewana!

Opadły im brzuchy po same kolana!

Obaj jęczeć zaczęli okrutnie:

Pomocy! Ratunku! Wszystko nam puchnie!

Mama Stefana ich zobaczyła,

szybko podbiegła i przemówiła:

O wy głuptasy! Wy łakomczuchy!

Jesteście niczym wielkie poduchy!

Nikt wam teraz nie pozazdrości!

Z tego obżarstwa będą niestrawności!

Nauczkę od losu obaj dostali,

swoje łakomstwo odpokutowali!

Jaka stąd płynie dla dzieci nauka?

Nie zjadaj za dużo! Organizmu słuchaj!

Milusiakowo poleca również wierszyki:
Kapelusze z żab
Niesforny koala Marian

Tekst: Ewa Dafner